ศีลธรรม ปัจจัยที่คนจำเป็นต้องมี

คนเรา ถูกแบ่งว่าเป็นคนดีหรือชั่วก็ที่ความคิด คิดชั่วก็ยากที่จะทำดี และคนคิดดีก็ยากที่จะทำชั่ว แต่ทุกวันนี้ สิ่งที่จะบอกว่าความคิดนี้ดีหรือชั่ว กลับถูกบิดเบือน ปรุงแต่งด้วยเงิน กลายเป็นว่าถ้าคิดทำสิ่งนี้แล้วได้เงินมาก นั่นหมายถึงดี ซึ่งกลายเป็นความคิดที่บ่มเพาะให้เป็นวิธีคิดของยุคที่คุ้นหูว่า “โกงไม่เป็นไร ขอแค่ทำงาน“

ความ ดี ชั่ว ที่ผสมปนเปอยู่ในคนทุกคน มักมีเส้นแบ่งบางๆ ที่เรียกว่า ศีลธรรม กั้นไว้ชัดเจน แต่ในยุคที่ ศีลธรรม เป็นเรื่องของความล่าสมัย จึงเป็นเหตุให้ความดีความชั่วผสมกันเป็นเนื้อเดียวจนแยกไม่ออก มองไม่เห็น เหมือนในสังคมไทยตอนนี้ ที่มีคนชั่วแฝงมาในคราบของนักบุญบ้าง นักเรียกร้องประชาธิปไตยบ้าง โดยอ้างเหตุผลอันแยบยลร้อยแปด เพื่อให้สิ่งที่ตัวเองต้องการเป็นเรื่องถูก เฝ้าเรียกร้องสิทธิ์ แต่ลืมสนิทถึงหน้าที่ มองเห็นแต่ตัวเองว่าต้องการอะไร หมดสิ้นซึ่งสำนึกของการปฏิบัติตามหน้าที่ที่ต้องคอยสอดส่องว่าชาติต้องการอะไร แต่ศีลธรรมที่ว่าล่าสมัยนั้น กลับเป็นตัวช่วยสุดคลาสิคที่ช่วยให้เรามองเห็นความดีความชั่วได้อย่างทะลุปรุโปร่ง แยกออกอย่างไม่ต้องอาศัยการตีความจากใคร คนทุกคนจึงต้องมีหลักศีลธรรม เป็นสิ่งยึดมั่นไว้ประจำชีวิต เพื่อให้รู้ทันคนชั่ว ที่คิดชั่วแต่จะปรุงแต่งถ้อยคำสวยๆ มาชวนเชื่อ และตบตาด้วยอุดมคติที่ไม่มีจริง

อยากให้คนไทยคิดดีๆ คิดไกลๆ ไม่ใช่แค่ชั่วชีวิตของเรา แต่เป็นของชาติ ลองคิดดูซิว่า ถ้าไม่มีเรา ชาติก็ยังอยู่ แต่ถ้าไม่มีชาติ เราจะอยู่กันอย่างไร แล้วคิดว่าจะให้คนที่ไม่ได้ทำอะไรเพื่อใครนอกจากตัวเอง มาบอกว่าชาติต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ จะเชื่อได้หรือว่าเขาจะทำเพื่อเรา ทำเพื่อคนไทยจริงๆ